Kerst in Pokhara!

Zondag 23 December: Om 6.00 AM op om men laatste koude douche in Thamel Kathmandu te nemen. Vandaag een lange busreis voor de boeg van 8 uur naar Pokhara. Ik stond op met gemengde gevoelens: Aan de ene kant echt zo veel zin om bij te praten met men goede vriendin Diandra (die vanuit Bharatpur naar Pokhara kwam om Kerstmis te vieren), we hebben elkaar 2 weken niet gezien maar hoelang is dat als je zoveel met elkaar heb meegemaakt!/het tweede waar ik zin in had is een nieuwe groep te leren kennen. Dit zijn allemaal vrijwilligers uit Bharatpur. Het is zo stil geweest de afgelopen 2 weken in men gastgezin (alle vrijwilligers in dreamland zijn vertrokken naar huis voor kerst), dat ik wel weer helemaal klaar was om lol te maken met een totaal nieuwe groep!!/ het derde waar ik zin in had is: Pokhara is zon gewel;dige stad aan het meer. Het is een paradijs om daar te verblijven tijdens Kerst. Kathmandu is namelijk een donkere stad dat vol hankt met donkere wolk van stof en verbrandde afval resten.
Waar ik totaal geen zin in heb, en waar echt een brok van in men keel kreeg is het vieren van Kerstmis. Ik heb er echt nog nooit zoveel tegen op gezien. Ik realiseerde meer dan before dat familie zo belangrijk voor me is en helemaal met Kerst.MET KERST MOET JE GEWOON BIJ JE FAMILIE ZIJN!!/het tweede waar ik tegen op zag is dat ik heel erg verkoude was. Ik was echt bang dat ik een longontsteking zou krijgen. En ik wil niet ziek zijn met Kerst of ziek naar huis gaan!!

De busreis ging heel heel snel: na dat ik 2 tabletjes paracetemol met codeine had ingenomen(lag totaal in coma). En dat was maar goed ook want sochtends vriest het en de bus reis ging heel snel. Aangekomen om 3.00 uur Am in Pokhara ontmoette ik Diandra en de andere en dat was zo ontzettend fijn... heerlijk bij het meer in het zonnetje gezeten, bijgepraat en de groep ontmoet. Savonds hebben gezellig met de groep gegeten en wat gedronken in een club! Dat is een goed begin van men laatste dagen in Nepal.

24 december: We hadden besloten vandaag 1ste kerstdag te vieren! Dat was slikken voor me... het is zo ver:Kerstmis! Maar het was allemaal uiteindelijk niet zo emotioneel rampzalig als ik gedacht had. We zorgde voor genoeg afleiding. We hadden een echt netp Kerstboom met lichtjes, en iedereen had cadeautjes voor elkaar, en dat maakte het wel een beetje echt Kerst!!
Sochtends liepen diandra en ik naar de Stupa dat aan de andere kant van het meer was gelegen. Eerst een stukje met de kano over het meer en daarna een uurtje naar boven lopen. We hadden een gezellige tijd! Savonds met de helegroep en Kerstboom naar een geweldig restaurand gegaan om daar, je gelooft het niet; kalkoen met crandberrysaus en vulling te eten, een echt drie gangen menu! Dat is echt heel bijzonder voor nepal. We dronken echte rode wijn en tafelde 4 uur lang. Het was super. Aan de kerstmuziek moest ik erg wennen want dat maakt me echt emotioneel, maar alles die avond maakte het goed!!!

25 December: eerste kerstdag, voor ons tweede!! Heerlijk uitgeslapen! Laatste pakjes ingepakt en lekker ontbeten in het zonnetje!! @ meiden van onze groep hadden het goede idee (als kerstcadeautje) om een waterfiets te huren en daarop alle pakjes uit te pakken. Het was zo geweldig idee, ze hadden heerlijke broodjes, fruit en gin gekocht. We hebben de hele middag op het water gezeten: lekker gegeten, cadeautjes uitgepakt, kerstliedjes gezeten en heerlijk genoten van de zon!! Heerlijk ontspannen sfeertje!
Daarna op skype met familie; het is geweldig met ze te praten en ze te zien met Kerst. Maar toch even wat traantjes geleten!
Tijd voor ons 2de kerstdinnee in het zelfde restaurand als gister en het weer een geweldige avond.

26 December: vroeg op om met de bus terug te gaan naar Kathmandu. Men aller laatste dagen waren aasngebroken. Gelukkig ging Diandra met me mee! Laatste dagen om men laatste souveniers te kopen en laatste dingen te regelen!!!

Ik heb een onbeschrijvelijk mooie tijd gehad hier in Nepal!!! Ik ben nu al vaak aan het terug denken wat ik allemaal heb gedaan en beleeft. Ik vergeet deze super tijd in Nepal nooit en nooit meer. Ik heb zoveel geleerd van het vrijwilligerswerk in het ziekenhuis en op de school van de kinderen. Ik kan zelfs engels, en in men slaap op proffesioneel niveau!!
Ik had echt nooit gedacht dat ik uitzag om weer naar Nederland te gaan! Maar het is echt zo, ik ben de uren en nachten af aan het tellen. Ik ben verzadigt met indrukken, verhalen en gevoelens en het enige wat ik nu nog wil is terug naar huis, voor oud en nieuw, en men familie dood knuffelen!!!

NOG 1 NACHTJE!!!